2023
Op 13 januari werd ik gecontacteerd door een reporter van Iedereen Beroemd en op woensdag 25 januari was de filmploeg hier om een portretje over mij te maken. Dat portretje werd op 8 februari uitgezonden.
2021
Ik ben heel blij en vereerd dat ik mezelf ambassadeur voor Össur Noord-Europa kan noemen. Regelmatig verschijnt er wel wat op de sociale media. Ik probeer zoveel mogelijk aanwezig te zijn op evenementen waar Össur mij graag bij heeft. Het was bovendien een heel fijne ervaring om mee te mogen werken aan de instructievideo's die op de website van Össur staan.
2018
In Pellenberg kreeg ik het advies om contact op te nemen met het rijgescchiktheidscentrum CARA zodat ik in orde zou zijn wanneer ik met de auto rijd met mijn bionische hand. Ik volgde dat advies en op 4 juni 2018 moest ik mij om 13:30 uur aanmelden bij de Autoveiligheid te Diest voor een evaluatie van mijn rijgeschiktheid, een praktische proef en het bepalen van eventueel nodige aanpassingen en/of beperkingen. Ik dacht dat het een formaliteit was aangezien ik op dat moment al 26 jaar ongevalvrij reed met een handgeschakelde wagen. Niets is minder waar…
Nadat ik wat vragen had beantwoord, mocht ik plaats nemen in een auto. Ik moest mijn bionische hand uitschakelen en op het stuur leggen. Mijn rechterhand mocht ik niet gebruiken. De persoon naast mij, draaide met het stuur en zei dat ik het met mijn uitgeschakelde bionische hand moest tegenhouden. Dat is onmogelijk. Zelfs met mijn rechterhand lukt dat niet als een persoon naast mij aan het stuur wringt. Probeer het zeker zelf ook maar eens uit…
Ik kreeg te horen dat ik niet meer handgeschakeld mocht rijden omdat ik de auto niet onder controle had moest ik in een putje rijden. Dat putje werd gesimuleerd met het wringen aan het stuur. Vreemd… Wat de praktische proef betreft, hebben ze mij dus enkel met automatische versnellingen laten rijden. Na die praktische proef kreeg ik een rijgeschiktheidsattest en een technische fiche. Het stond op papier: ik mocht niet meer met een handgeschakelde auto rijden.
Ik was gefrustreed, boos, verdrietig. Ik begreep niet op welke criteria die beslissing steunde. Ik deelde mijn frustratie op mijn Facebookpagina. Enkele kranten pikten het bericht op en schreven er een artikel over.
Ik kon mij echt niet neerleggen bij de beslissing die genomen was en besloot op te komen voor mijn rechten. Na heel wat vijven en zessen, mocht ik uiteindelijk op 30 oktober 2018 om 10:00 uur naar Brussel voor een nieuwe evaluatie. Dit keer mocht ik tijdens de praktische proef wel handgeschakeld rijden. Het rijgeschiktheidsattest en de technische fiche werden op 09/11/2018 per brief naar mijn adres verstuurd. Ik mocht weer handgeschakeld rijden. Ik moest wel een nieuw rijbewijs laten maken, want er moest de code 43.01 op komen. Die code gaat over aangepaste bestuurderszetel: «Bestuurdersstoel op een normale kijkhoogte en op normale afstand van het stuurwiel en de pedalen». Moet dat niet op elk rijbewijs dan, die code?
2017
Het begin van een nieuw hoofdstuk: het Bionisch hoofdstuk. Eindelijk is de kogel door de kerk: ik ga voor een bionische hand! Voor mij is dit een heel spannend verhaal. Ik weet niet echt wat mij allemaal te wachten staat. Wat ik wel weet, is dat het startschot gegeven is. Op 2 augustus hebben ze in Pellenberg spiersignalen gezocht… en gevonden! Gelukkig, anders was het game over… Stap 1 was dus al een succes. Op naar stap 2: de spieren trainen. Hiervoor ga ik 8, 10 en 11 augustus naar Pellenberg. Ik moet proberen de rode en de blauwe lijnen te controleren. Die signalen sturen de hand aan, wanneer ze in de witte zone zitten. Wanneer rood in de witte zone is, moet blauw beneden blijven en omgekeerd. Klinkt eenvoudig maar op de grafiek zie je dat ik nog hard moet oefenen.
1991
In februari werd de externe fixator operatief verwijderd. Enkele pinnen heb ik bewaard. De metacarpalen werden in totaal 4 cm verlengd. Omdat ook de ruimte tussen duim en wijsvinger mee werd opgerekt, voerde Dokter Becque in juli een rotatieflap vanuit de voorarm uit. De duim en wijsvinger werden gescheiden en de huid van mijn onderarm werd gebruikt om de wonde te dichten. Voor een betere overdekking van het vrij puntige uiteinde van de eerste metacarpaal, werd in september een on-top-plastie ter hoogte van de linkerduim uitgevoerd.
1990
Er volgde een tweede poging om de metacarpale beentjes te verlengen. Dit keer werd een zelf ontworpen fixator uit poly-ethyleen gebruikt. Vijf dagen na de ingreep werd gestart met het progressief uitdraaien van de dwarsstangen à ratio van 1 mm per dag.
1989
In juli 1989 gebeurde een eerste verlengingsprocedure van de metacarpalen met het mini-Ilizarov-systeem. Voor zover ik het mij herinner, was het de bedoeling om een duim en wijsvinger te creëren om zo een grijpfunctie mogelijk te maken. De verlenging werd echter omwille van problemen met de pols vroegtijdig stopgezet.
1974
De aanvraag voor het verkrijgen van invaliditeit werd in mei 1973 ingediend maar werd pas goedgekeurd in januari 1974. Dit omdat papa op de vraag of ik rechtshandig of linkshandig was, antwoordde dat ik geen keuze had en bijgevolg rechtshandig was. Geen recht op invaliditeit dus. Toen al begon het gevecht tegen de onrechtvaardigheid. En dat gevecht moest elk jaar opnieuw gevoerd worden. Elk jaar opnieuw moest een arts vastgestellen dat ik recht had op invaliditeit. Ik begon te geloven dat mijn hand zou groeien en werd 's morgens dikwijls ontgoocheld wakker.
1973
Op 24 maart 1973 kwam ik via een keizersnede ter wereld. In medische documenten die ik kreeg van mijn ouders, lees ik: “Congenitale adactylie van de linkerhand”. Eenvoudig gezegd: ik ben geboren “zonder linkerhand”. Terwijl ik dat typ, verschijnt er een glimlach op mijn gezicht omdat ik denk dat dat misschien wel beter is dan geboren worden met twee linkerhanden… Die glimlach doet mij beseffen dat ik het (eindelijk) aanvaard heb…
In mei dienden mijn ouders een aanvraag in tot inschrijving bij het Rijksfonds voor sociale reclassering van minder-validen.
